ايرج ميرزا از نوادگان فتحعليشاه قاجار بود. ولادتش بسال 1291 هجري و وفاتش بسال 1343 هجري اتفاق افتاد. وي به زبانهاي فرانسوي، تازي و پارسي مهارت و روسي و ترکي را نيز ميدانست و خط را خوب مي نوشت.

تحصيلاتش در مدرسه دارالفنون تبريز صورت گرفت. در نوزده سالگي هنگام وليعهدي مظفرالدين شاه که سلطنتش از 1324 - 1314 هجري بوده است، لقب صدرالشعرا يافت، ليکن بزودي از شاعران درباري کناره گرفت و بخدمات دولتي مختلفي پرداخت، که از ميان آنها خدمت در وزارت معارف از همه پرارزش تر بود.

شعر ايرج ميرزا بسادگي و اشتمال بر مفردات و تعبيرات عاميانه مشهورست. اطلاع او از ادبيات ملل مختلف و تأثيري که از محيط متغير و انقلابي عهد خود پذيرفته بود او را وادار کرد تا روش قديم را که در آن نيرومند بود، رها کند و خود شيوه اي خاص آورد. در اين شيوه افکار نو و مضاميني که گاه از ادبيات خارجي اقتباس شده و گاه مخلوق انديشه شاعر است. و نيز مسائل مختلف اجتماعي و هزلها و شوخيهاي نيش دار و ريشخندها و تمثيلاتي که شاعر از غالب آنها نتايج اجتماعي را متوقع است در زباني بسيار ساده و گاه نزديک بزبان تخاطب بيان شده است.