منم كورش، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه توانمند، شاه بابل، شاه سومر و اكد، شاه چهار گوشه جهان، پسر كمبوجيه، شاه بزرگ... نوه كورش شاه بزرگ... نبيره چيش پيش، شاه بزرگ...
آنگاه كه بدون جنگ و پيكار وارد بابل شدم، همه مردم گام هاى مرا با شادمانى پذيرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهريارى نشستم، مردوك خداى بزرگ دل هاى پاك مردم بابل را متوجه من كرد... زيرا من او را ارجمند و گرامى داشتم.
ارتش بزرگ من به صلح و آرامى وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزارى به مردم اين شهر و اين سرزمين وارد آيد. وضع داخلى بابل و جايگاه هاى مقدس اش قلب مرا تكان داد... من براى صلح كوشيدم.
من برده دارى را برانداختم، به بدبختى آنان پايان بخشيدم. فرمان دادم كه همه مردم در پرستش خداى خود آزاد باشند و آنان را نيازارند. فرمان دادم كه هيچ كس اهالى شهر را از هستى ساقط نكند.
مردوك خداى بزرگ از كردار من خشنود شد... او بركت و مهربانى اش را ارزانى داشت. ما همگى شادمانه و در صلح و آشتى مقام بلندش را ستوديم...
من همه شهرهايى را كه ويران شده بود از نو ساختم. فرمان دادم تمام نيايشگاه هايى كه بسته شده بودند را بگشايند. همه خدايان اين نيايشگاه ها را به جاهاى خود بازگرداندم.
همه مردمانى كه پراكنده و آواره شده بودند را به جايگاه هاى خود برگرداندم و خانه هاى ويران آنان را آباد كردم. همه مردم را به همبستگى فرا خواندم. همچنين پيكره خدايان سومر و اكد را كه نبونيد بدون واهمه از خداى بزرگ به بابل آورده بود، به خشنودى مردوك خداى بزرگ و به شادى و خرمى به نيايشگاه هاى خودشان بازگرداندم. باشد دل ها شاد گردد.بشود، خدايانى كه آنان را به جايگاه هاى مقدس نخستين شان بازگرداندم، هر روز در پيشگاه خداى بزرگ برايم زندگانى بلند خواستار باشند. بشود كه سخنان پربركت و نيكخواهانه برايم بيابند. بشود كه آنان به خداى من مردوك بگويند: "به كورش شاه، پادشاهى كه تو را گرامى مى دارد و پسرش كمبوجيه، جايگاهى در "سراى سپند" ارزانى دار."
من براى همه مردم جامعه اى آرام فراهم ساختم و صلح و آرامش را به تمامى مردم اعطا كردم.