هـوشنگ ابـتهـاج در سال 1306 در شهـر رشت زاده شد. دورهً آموزش دبـستاني را در هـمين شهـر و آموزش دبـيرستاني را در تهـران به پايان رساند. 
وي مدتهـا به عـنوان مدير کـل شرکت دولتي " سيمان تهـران " به کار اشتـغـال داشت. چـند سالي نيز از سال 1350 تا 1356 برنامهً " گـل هاي تازه " و " گـلچـين هـفـته " راديو ايران را سرپـرستي مي کرد.  ر
ابتهـاج در دوران دبـيرستان به سرودن شعـر پـرداخت و در هـمان سالهـا اولين دفـتر شعـر خود را به نام " نخـستـين نغـمه ها" منـتـشر کرد. وي با سرودن شعـرهاي عاشـقانه آغاز کرد اما با کتاب " شبگـير " خود که حاصل سال هاي پـر تب و تاب پـيش از ر1332 است، به شعـر اجتماعي روي آورد. ر
در شعـر سايه، دو گـرايش عـمده به چـشم مي خورد: گـرايش عاشقانه و گـرايش اجـتماعـي، و شايد نيازي به گـفتن نباشد که در گـرايش اول، بسيار نيرومندتر و موفـق تر است. شعـرهاي او، به ويژه عاشقانه هايش، زيـبا و دلنشين هـستـند؛ و بر شعـر نو عاشقانهً فارسي بي تاثـير نبوده اند. زبان غـنايي پاکـيزه، و درورنمايه اي آميخـته با تصاوير زندگـي و طبـيعـت سرسبز و پـر طراوت پـهـنه هاي شمالي ايران، رنگ ويژه اي به سروده هايش مي بخـشد. 
شعـرهاي سايه، در ميان اقـشار شعـردوست و شعـرخوان جامعـهً ما با اقـبال چـشمگـيري مواجه است. وي که خود از زهـروان نوگـرايي در شعـر ايران بود، پس از چـندي عـمدتا به غـزلسرايي به شيوهً قـديم پـرداخت و اکـنون او را بـيشتر با غـزلهايش   رر مي شناسند تا شعـرهاي نو شيوه اش. 

دفـترهاي شعـر: 

نخـستـين نغـمه ها - 1325
سراب - 1320
سياه مشق - 1332
شبگـير - 1332
زمين، برگـزيده ي شعـر - 1334
چـند برگ از يلدا - 1334
يادگـار خون سرو - 1360
آينه در آينه، برگـزيدهً شعـر - 1368

نيـلوفر

اي کـدامين شب!

يک نـفس بگـشاي

جنگـل انبوه مژگـان سياهـت را! 

تا بلغـزد بر بلور برکهً چشم کـبود تو

پـيکـر مهـتابگـون دخـتري، کز دور

با نگـاه خويش مي جويد

بوسهً شيرين روزي آفتابي را

از نوازش هاي گرم دست هاي من

دختري نيلوفرين، شبرنگ، مهـتابي

مي تپد بي تاب در خواب هـوسناک اميد خويش

پاي تا سر يک هـوس : آغوش

و تـنش لغـزان و خواهـشبار، مي جويد

چون مه پـيـچان به روي دره هاي خواب آلود سپـيده دم، 

بسترم را

تا بلغـزد از طلب سرشار

هـمچو موج بوسهً مهـتاب

روي گـندمزار

تا بنوشد در نوازش هاي گـرم دستهايت را